Canan Yurdu

Eyvâh ıssız diyâr-ı dilber... Her hatvesi bir mezâr-ı muğber! Uçmuş da bakındığım terâne, Kalmış sessiz bir âşiyâne. Yer yer medfun durur emeller... Gûyâ ki kıyâm-ı haşri bekler! Yâ Rab! Niye böyle bir yığın hâk Olmuş yatıyor o buk´a-i pâk Yâ Rab, ne için o lem´a nâbûd? Yâ Rab, ne için bu sâye memdûd Yâ Rab, ne demek harîm-i cânan Üstünde bu perde perde hicran? Lâkin görünen kimin hayâli? Cânan gibi tıpkı yâl ü bâli... Gîsû-yi siyâh-ı târumân, Altında cebîn-i lem´a-dârı, Zulmetler içinde subh-i mahmûr; Yâ gözbebeğinde nazra-i nûr; Yâ ebr-i bahâr içinde cevvâl Bâran çeklinde dürr-i seyyâl; Yâ sînede her zaman coşan yâd, Yâ kayd-ı bedende rûh-i âzâd. Ey tayf-ı nigeh-fırîbi yârin Olmaz mı bir ân için karârın? Heyhât, serâb-ı şavka döndün... Karşımda parıldamanla söndün! Kimden sorayım ki nerde dilber? Makber gibi samt içinde her yer. Cânan! Cânan!.. Dedim, arandım... "Bir aks-i nidâ" dedikçe, yandım!. Yâ Rab, neye hem sağır, hem ebkem, Dağlar, dereler, bütün şu âlem? Ey sevdiğimin sevimli yurdu, Hâlin, bana şimdi pek dokundu! Aç sîneni; yâd-ı nükhetinden Bir şemmeye kâilim bugün ben. Bir vakt o şemîm-i nâz-perver Tâ subha kadar yanımda bekler, - Ümmîde verip bekâ sabûhu- Sermest-i safâ ederdi rûhu. Heyhât o nesîm-i sâf şimdi Nâzan, nâzan semâya gitti. Ey lâne-i târumâr söyle, Cânan sana artık inmiyor mu? Ey mâtem-i pâyidâr söyle, Sâhandaki nevha dinmiyor mu? Ey ebr-i semâ-güzîn-i seyyâr, Yâdında mıdır o nazlı reftâr? Ey darbe-i bâda karçı, ra´şân, İnşâd-ı enîn eden nihâlân! Bir şi´r-i revân olup da cânan Geçmez mi bu gölgeden hırâmân? Ey dilber-i mihriban, zuhûr et! Ömrüm gibi ansızın mürur et! Ya kalb-i fezaya bir hutur et: Afakımı lem?a lem?a nur et. Bin nevha-i can içinde , pür-cûş, Geldim bu garib yurda, medhûş. Feryadımı yok mu eyliyen gûş? Ya Rab, bu nasıl cihan-ı hamuş: Bir ?yok!? diyecek sada da yokmuş!...