| Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek (26 Mayıs 1904, İstanbul - 25 Mayıs 1983, İstanbul), Türk şair, romancı, hikâyeci, piyes yazarı ve fikir adamıdır.
Kayıtlı bir şecereyle, Alâüddevle devrinin Şeyhülislam Mevlâna Bektût´a dayanan ve Dulkadiroğullarına bağlı "Kısakürekler" soyuna mensuptur. Necip Fazıl´ın çocukluğu, mahkeme reisliğinden emekli büyük babasının İstanbul Çemberlitaş´taki konağında geçti. İlk ve orta öğrenimini Amerikan Koleji ve Fransız kolejleri ile Bahriye Mektebi´nde (Askeri Deniz Lisesi) tamamladı. Lisedeki hocaları arasında dönemin ünlülerinden Yahya Kemal Beyatlı, Ahmet Hamdi (Akseki), İbrahim Aşkı gibi isimler vardı.
12 yaşında şiire başlayan Necip Fazıl´ın ilk şiir kitabı daha 17 yaşında iken yayınlandı ve şiirleri M.E.B´nın ders kitaplarında okutuldu. Genç yaşta yazdığı tiyatro eserleri, dönemin tiyatrolarında aylarca kapalı gişe sahnelendi... Paris dönüşü yayımladığı Örümcek Ağı ve Kaldırımlar adlı şiir kitapları onu çok genç yaşta çağdaşı şairlerin en önüne çıkararak edebiyat çevrelerinde büyük bir hayranlık ve heyecan uyandırdı. Henüz otuz yaşına basmadan çıkardığı yeni şiir kitabı Ben ve Ötesi (1932) ile en az öncekiler kadar takdir toplamayı sürdürdü. Yine M.E.B´nın yayınladığı bir Türk şairleri Anatolojisi kitabında,´N.F.Kısakürek herkes tarafından en iyi şair olarak kabul edilmese bile, Ben ve Ötesi Türk Edebiyatı nın en kuvvetli şiir kitabı olsa gerek, der.Meslektaşları tarafından da çok sevilen şair ´Üstad Necip Fazıl Kısakürek, olarak anılmaya başlandı Şöhretinin zirvesinde iken felsefi arayışlarını sürdürüp içinde yeni bir dönemin doğum sancısını hisseden Necip Fazıl için 1934 yılı gerçekten de hayatının yeni bir dönemine başlangıç olur.30´lu yaşlarında Bohem hayatını en koyu rengiyle yaşadığı günlerde Beyoğlu Ağa Camii´nde vaaz vermekte olan Abdülhakim Arvasi ile tanışır ve bir daha ondan kopamaz. Bu tanışma onun hayatında dönüm noktası oldu. İslamî kimliği ile öne çıkmaya başladıktan sonra yokluğa mahkûm edilmek istendi. Ders kitaplarından şiirleri ve fikirleri çıkarıldı. Necip Fazıl´ın hemen tümünde üstün bir ahlak felsefesinin savunulduğu tiyatro eserlerini birbiri ardına edebiyatımıza kazandırması bu döneme rastlar.
Tohum, Para, Bir Adam Yaratmak gibi piyesleri büyük ilgi görür. Bu eserlerden Bir Adam Yaratmak, Türk tiyatrosunun en güçlü oyunlarındandır. Cinnet Mustatili adlı eserinde hapishane anıları yer alır. Sık sık kapatılan ve çeşitli bahanelerle toplatılan Büyük Doğu´nun çıkmadığı sürelerde günlük fıkra ve çeşitli yazılarını Yeni İstanbul, Son Posta, Babıalide Sabah, Bugün, Milli Gazete, Hergün ve Tercüman gazetelerinde yayımlandı.
Büyük Doğu dergisinde çıkan yazılarıyla İsmet Paşa ve tek parti (CHP) yönetimine şiddetli bir muhalefet sürdürmesi sonucu hakkında açılan çok sayıda davada yüzlerce yıl hapsi istendi,163. maddeye aykırı bulunan yazıları ve kimi zaman da bulunan bahanelerle birkaç yılda bir hapse mahkûm oldu.
1980´de Kültür Bakanlığı Büyük Ödülü´nü, ´İman ve İslam Atlası´ adlı eseriyle fikir dalında Milli Kültür Vakfı Armağanı´nı (1981), Türkiye Yazarlar Birliği Üstün Hizmet Ödülü´nü (1982) almıştır. Ayrıca Türk Edebiyatı Vakfı´nca 1980´de verilen beratla ´Sultan-üş Şuara´ (Şairlerin Sultanı) unvanını kazanmıştır.
Türk devleti tarafından, "bir mısrası Türk milletini ihya etmeye yeter" denilerek övülmüş; Bir şair tarafından da, "Şiirin süzme balı, tadı Necip Fazıl´dır - Fikir, san´at ve çile... Adı Necip Fazıl´dır..." denilerek tanımlanmıştır.
Eserlerinin Listesi
1 Hikayelerim
2 Cinnet mustatili (Yılanlı Kuyudan)
3 Bir Adam Yaratmak
4 Çile
5 Kafa Kağıdı
6 O ve Ben
7 Yunus Emre - Kanlı Sarık
8 At´a Senfoni
9 Para - Mukaddes Emanet
10 Sahte Kahramanlar - İman Ve Aksiyon - Özlediğimiz Nesil - İslam Ve Öbürleri
11 Hazret-i Ali
12 Tanrı Kulundan Dinlediklerim
13 İhtilal
14 Moskof
15 Tohum - Künye
16 Aynadaki Yalan
17 Reis Bey - Parmaksız Salih
18 Batı Tefekkürü ve İslam Tasavvufu
19 Babıali
20 Sosyalizm Komünizm ve İnsanlık
21 Hitabeler
22 Peygamber Halkası
23 İbrahim Ethem - Abdülhamid Han - Siyah Pelerinli Adam
24 Hesaplaşma - Tarihte Yobaz Ve Yobazlık - Türkiye Ve Komünizm
25 Esselam
26 Dünya Bir İnkılap Bekliyor - Yolumuz, Halimiz, Çaremiz - Ruh Muvazenesi - Her Cephesiyle Komünizm
27 Hac
28 Tarih Boyunca Büyük Mazlumlar
29 Türkiye´nin Manzarası
30 Çerçeve - 1
31 Nur Harmanı
32 İman ve İslam Atlası
33 Müdafaalarım
34 Veliler Ordusundan 333 (Halkadan Pırıltılar)
35 Benim Gözümde Menderes
36 İdeolocya Örgüsü
37 Mümin Kafir - Vecdimin Penceresinden - Bir Pırıltı Binbir Işık
38 Senaryo Romanlarım: Sen Bana Ölümü Yedirdin - Deprem (Çile) - Katibim - Villa Semer - Vatan Şairi Namık Kemal - Canım İstanbul - Ufuk Çizgisi - Son Tövbe - En Kötü Patron
39 Çöle İnen Nur
40 Son Devrin Din Mazlumları
41 Öfke ve Hiciv
42 Sabır Taşı - Ahşap Konak
43 Ulu Hakan II. Abdülhamid Han
44 Başbuğ Velilerden 33 (Altun Halka)
45 Çerçeve - 2
46 Konuşmalar
47 Rabıta-i Şerife
48 Doğru Yolun Sapık Kolları
49 Başmakalelerim - 1
50 Tasavvuf Bahçeleri
51 Çerçeve - 3
52 Namık Kemal
53 Hücum ve Polemik
54 Rapor - 1 - Rapor - 2 - Rapor - 3
55 Rapor - 4 - Rapor - 5 - Rapor - 6
56 Rapor - 7 - Rapor - 8 - Rapor - 9
57 Rapor - 10 - Rapor - 11 - Rapor - 12 - Rapor - 13
58 Yeniçeri
59 Reşahat
60 Başmakalelerim - 2
61 Mektubat
62 Başmakalelerim - 3
63 Çerçeve - 4
64 Gönül Nimetleri
65 Edebiyat Mahkemeleri - Doğu Edebiyatı - Dil Raporları -
66 Çerçeve - 5
67 Hadiselerin Muhasebesi - 1
O´NUN ÜMMETİNDEN OL
Beri gel serseri yol!
O´nun ümmetinden ol!
Sel sel kümelerle dol!
O´nun ümmetinden ol!
Sen hiçliğe karşı yön
Hep sıfır arka ve ön
Dosdoğru kıbleye dön!
O´nun ümmetinden ol!
Gel, dünya murdar kafes
Gel gırtlakta son nefes
Gel arşı arayan ses
O´nun ümmetinden ol!
Solmaz, solmaz bu bir renk,
ölmez, ölmez bir ahenk,
insanlık; hevenk, hevenk
O´nun ümmetinden ol!
Gökte çakıyor haber:
Geber, çelik put geber!
Doğrul yeni seferber!
O´nun ümmetinden ol!
AYRILIK VAKTİ
Akşamı getiren sesleri dinle,
Dinlede gönlümü alıver gitsin.
Saçlarımdan tutup kor gözlerinle,
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin.
Güneşle köye in,beni bırakta,
Küçüle küçüle kaybol ırakta...
Şu yolu dönerken arkana bakta,
Köşede bir lahza kalıver gitsin!
Ümidim yılların seline düştü,
Saçının en titrek teline düştü,
Kuru yaprak gibi eline düştü,
İstersen rüzgara salıver gitsin!..
KALDIRIMLAR
Sokaktayım kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn-cin uykuda bir tek iki yoldaş uyanık.
Biri benim bir de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku birikiyor,
Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler,
Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor.
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.
Kaldırımlar, çilekeş insanların annesi,
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir insandır.
Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta.
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum...
Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta,
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.
Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler...
Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin.
Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler.
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim!
Gündüzler size kalsın verin karanlıkları.
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim.
Örtün üstüme örtün serin karanlıkları.
Uzanıverse başım taşlara boydan boya,
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya.
Ölse kaldırımların bu kara sevdalı eşi.
O Var!..
Her defa haberi taze bir müjde;
O var!
Her defasında, geç, gafletten vecde;
O var!
Ne sen varsın, ne ben, ne yâr, ne kimse;
O var!
Bütün sevdiklerin elden gittiyse;
O var!
Kalacak kim var ki dost tomarında?
O var!
Sana daha yakın şah damarından;
O var!
Arama, bir ilaç yok ezzahanede!
O var!
Gayede, sebepte ve bahanede;
O var!
Sevdiğini ebed boyu tutan dinç;
O var!
Ölümsüzlük şevki, ilahi sevinç;
O var!
Yıkılmaz dayanak, kırılmaz destek;
O var!
Tekten de tek, bir tek, tek başına tek;
O var!
Ağzımı Dikseler
Tel tel ve iplik iplik dikseler de ağzımı;
Tek ses duysalar; ALLAH... Yoklayanlar nabzımı
Allah Dostu
Allah dostunu gördüm, bundan altı yıl evvel;
Bir akşamdı ki, zaman, donacak kadar güzel.
Allah ve İnsan
Seni aramam için beni uzağa attın!
Alemi benim, beni kendin için yarattın!
Yunus Emre
Kaç mevsim bekleyim daha kapında,
Ayağımda zincir, boynumda kement?
Beni de, piştiğin bela kabında,
O kadar kaynat ki, buhara bezet!
Bekletme Yunusum, bozuldu bağlar,
Düşüyor yapraklar, geçiyor çağlar;
Veriyor, ayrılık dolu semalar,
İçime bayıltan, acı bir lezzet.
Rüzgara bir koku ver ki, hırkandan;
Geleyim, izine doğru arkandan;
Bırakmam, tutmuşum artık yakandan,
Medet ey sairim, Yunusum medet!
Dua
bıçak soksan gölgeme
sıcacık kanım damlar
girde bir bak ülkeme
başsız başsız adamlar
ağlayın su yükselsin
belki kurtulur gemi
anne seccaden gelsin
bize dua et emi
Aralık Kapı
Bu dünya bir kuyu havasız çömlek
Daralıyorum!
Kelime manayı boğan bir gömlek
Paralıyorum!
ALLAH ismi varken lügat ne demek
Karalıyorum!
Kapımı,buyursun diye o melek
Aralıyorum! !
Kurtuluş Bestesi
Aç kapıyı haber var,
Ötenin ötesinden.
Dudaklarda şarkılar,
Kurtuluş bestesinden.
Biz geldik, bilen bilsin.
Gönül gönül girilsin.
İnsanlar devşirilsin,
Sonsuzluk destesinden. |
|
