Uyanın

Baksana kim boynu bükük ağlıyan? Hakk-ı hayâtın senin ey müslüman! Kurtar o bîçâreyi Allâh için, Artık ölüm uykularından uyan! Bunca zamandır uyudun, kanmadın; Çekmediğin kalmadı, uslanmadın. Çiğnediler yurdunu baştan başa, Sen yine bir kerre kımıldanmadın! Ninni değil dinlediğin velvele... Kükreyerek akmada müstakbele, Bir edebî sel ki zamandır adı; Haydi katıl sen de o coşkun sele. Karşı durulmaz, cereyan sîne-çâk... Varsa duranlar olur elbet helâk. Dalgaların anlamadan seyrini, Göz göre girdâba nedir inhimâk? Dehşet-i mâzîyi getir yâdına; Kimse yetişmez yann imdâdına. Merhametin yok diyelim nefsine; Merhamet etmez misin evlâdına? "Ben onu dünyaya getirdim... " diye, Kalkışacaksın demek öldürmeye! Sevk ediyormuş meğer insanları, Hakk-ı übüvvet de bu cânîliğe! Doğru mudur ye´s ile olmak tebâh? Yok mu gelip gayrete bir intibâh? Beklediğin subh-i kıyâmet midir? Gün batıyor, sen arıyorsun sabâh! Gözleri mâzîye bakan milletin, Ömrü temâdîsi olur nekbetin. Karşına müstakbeli dikmiş Hudâ, Görmeye, lâkin daha yok niyyetin! Ey koca Şark ey ebedî meskenet! Sen de kımıldanmaya bir niyyet et. Korkuyorum, Garb´ın elinden yarın, Kalmıyacak çekmediğin mel´anet. Hakk-ı hayâtın daha çiğnenmeden, Kan dökerek almalısın merd isen. Çünkü bugün ortada hak sâhibi, Bir kişidir: "Hakkımı vermem!" diyen.